ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး ဘတ္စ္ကားေပၚကို တက္လာတယ္... လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ တုတ္ေကာက္ အျဖဴတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ သူမ သြားမယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို ဂရုတစိုက္နဲ႔ စူးစမ္းေနတယ္... ကားေပၚက ခရီးသည္ေတြ အားလုံးကလည္း သူမကို သနား ဂရုဏာ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္... ကားေပၚမွာ ထိုင္ခုံေတြကို လက္နဲ႔ လိုက္စမ္းေနတယ္... ဒီအခ်ိန္မွာ ကားဒရိုင္ဘာ ေရာက္လာၿပီး ခရီးသည္ မရွိတဲ့ ထိုင္ခုံလြတ္ ေနရာကို လိုက္ပို႔ေပးလိုက္တယ္... ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္... ရုံးသုံးအိတ္ကို သူမရဲ႕ ေပါင္ေပၚမွာ တင္လိုက္္ၿပီး တုတ္ေကာက္ကိုေတာ့ ေျခေတာက္ေဘးမွာ မွီၿပီး ေထာင္ထား လိုက္တယ္...
သူမကေတာ့....
အသက္ ၃၄ နွစ္အ႐ြယ္ရွိ "စူဆန္" အမည္ရ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးပဲ ျဖစ္ပါတယ္... သူမ မ်က္မျမင္ ဒုကၡိတဘ၀ ေရာက္ေနတာ ယခုဆိုရင္ ၁ နွစ္ ရွိေနပါၿပီ... ေဆးမွားယြင္းမႈေၾကာင့္ အခုလို အျမင္အာရုံေတြ ဆုံးရႈံးခဲ့ရတာပါ... ရုတ္တရက္ ဆိုသလိုပဲ ဒီၾကမၼာဆိုးႀကီးက သူမကို ေဒါသစိတ္၊ နာက်ည္း စိတ္၊ ကိုုယ့္ကိုကုိယ္ သနားဂရုဏာ ျဖစ္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔အတူ အေမွာင္ေလာကထဲကို တြန္းပို႔ခဲ့ တယ္... သူမရဲ႕ဘ၀ အရာအားလုံးအတြက္ အားကိုးရမယ့္သူ... တြယ္တာရမယ့္ သူဟာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ "မက္ခ္" တစ္ဦးသာ ရွိခဲ့တယ္...
မက္ခ္ဟာ ေလတပ္အရာရွိ စစ္သည္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္... ဇနီးျဖစ္သူ စူဆန္ကို သူ႔နွလုံးသားနဲ႔ ထပ္တူ ခ်စ္တယ္... ဇနီးျဖစ္သူ ပထမဦးဆုံး အျမင္အာရုံ ဆုံးရႈံးလိုက္လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနခ်ိန္ကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရျပီး... သူမ လိုအပ္ေနတဲ့ စိတ္ခြန္အားေတြ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ ျပန္လည္ရရွိလာေအာင္ ကူညီပံ့ပိုးေပး သြားမယ္လို႔ သံဓိဌာန္ ခ်ခဲ့တယ္...
အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္... စူဆန္ဟာ အလုပ္ျပန္ဆင္းဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ သူမကိုယ္သူမ ယုံၾကည္ေနတယ္... ဒါေပမယ့္ အလုပ္ေနရာကို ဘယ္ပုံဘယ္နည္း သြားလာ မလဲ...? အရင္က ဘတ္စ္ကားစီးၿပီး အလုပ္သြားေနက် ဆိုေပမယ့္ အခုဆိုရင္ သူမ တစ္ေယာက္တည္း ဒီလိုသြားလာဖို႔ အရမ္းေၾကာက္လန္႔ေနတယ္... ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မက္ခ္ရဲ႕ အလုပ္ေနရာနဲ႔ ဇနီးသည္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာေတြဟာ ၿမိဳ႕စြန္းနွစ္ဘက္မွာ တေနရာစီ ရွိေနၾကတယ္... ဒါေပမယ့္ မက္ခ္ဟာ ဇနီးသည္ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာကို ေန႔စဥ္ ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ ေပးခဲ့တယ္... ဒါဟာ အစပိုင္းမွာေတာ့ စူဆန္ကို ေက်နပ္ နွစ္သိမ့္မႈေတြ ျဖစ္ေစခဲ့သလို မ်က္မျမင္ ဇနီးသည္ကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးဖို႔ မက္ခ္ရဲ႕ဆႏၵကိုလည္း ျဖည့္ဆည္း ေပးခဲ့တယ္...
သို႔ေသာ္... မၾကာခင္မွာပဲ ဒီအစီအစဥ္ဟာ ေရရွည္ အဆင္မေျပဘူးလို႔ မက္ခ္က နားလည္လိုက္ၿပီး ဇနီးသည္ကို အလုပ္ကို ဘတ္စ္ကားနဲ႔ပဲ သြားခိုင္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္ လိုက္တယ္... ဒီအစီအစဥ္ကို ဇနီးျဖစ္သူအေနနဲ႔ လက္ခံနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကိုလည္း သူ တြက္ဆထားတယ္... ထင္ထားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ... ဇနီးသည္ဟာ မက္ခ္ရဲ႕ ဘတ္စ္ကား စီးၿပီး အလုပ္သြားရမယ္ ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ကို စတင္ ကန္႔ကြက္ပါေတာ့တယ္...
"က်မဟာ မ်က္မျမင္ ဒုကၡိတ တစ္ေယာက္ပါ" ဆိုၿပီး ဇနီးသည္က ခါးခါးသီးသီး တုန္႔ျပန္လိုက္တယ္.. "က်မ သြားေနတဲ့ ေနရာကို က်မ ဘယ္လို သိနိုင္မလဲ... ရွင္ က်မကို စြန္႔ပစ္ ထားတယ္လို႔ က်မ ခံစားရတယ္..."
စူဆန္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ မက္ခ္ဟာ သူ႔နွလုံးသားေတြ ကြဲေၾကမတက္ ခံစားလိုက္ရတယ္... ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ကိုေတာ့ ရုတ္မသိမ္းခဲ့ဘူး... အဲဒီအစား ဇနီးသည္ မနက္ပိုင္း အလုပ္သြားခ်ိန္နဲ႔ ညေနပိုင္း အလုပ္ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သူမ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မႈ ရွိလာၿပီး တကိုယ္တည္း သြားလာနိုင္တဲ့ အခ်ိန္ထိ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာပါေစ သူမနဲ႔အတူ ဘတ္စ္ကား လိုက္စီးမယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့တယ္... တကယ္လည္း အစီအစဥ္အတိုင္း လုပ္ခဲ့တယ္... ရက္သတၱပတ္ ၂ ပတ္လုံးလုံး ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မက္ခ္ဟာ ေလတပ္ ၀တ္စုံအျပည့္ ၀တ္ဆင္လ်က္ ဇနီးသည္ကို အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ဘတ္စ္ကား အတူတူစီးၿပီး ေန႔စဥ္ အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္...
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ မက္ခ္ဟာ မ်က္မျမင္ ဇနီးသည္ကို သူမဘယ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနတယ္... ပတ္၀န္းက်င္ အသစ္မွာ ဘယ္လို လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ ရွိေအာင္ ေနထိုင္သြားလာ ရမယ္ဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္နိုင္ဖို႔ အထူးသျဖင့္ အၾကားအာရုံေပၚမွာ မီွခိုအားထားဖို႔ လမ္းၫႊန္ သင္ၾကား ေပးခဲ့တယ္... ေနာက္ၿပီး သူမကို ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔အတြက္ ဘတ္စ္ကား ဒရုိင္ဘာေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္လာေအာင္လည္း ကူညီေပးခဲ့တယ္...
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ စူဆန္ဟာ သူမကိုယ္သူမ ယုံၾကည္မႈ ရွိလာၿပီး ခင္ပြန္းသည္ မပါပဲ အလုပ္ကို တေယာက္တည္း သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္... ဒီလိုနဲ႔ တနလၤာေန႔ မနက္ပိုင္း အလုပ္မသြားခင္အခ်ိန္ သူမရဲ႕ ယာယီ ဘတ္စ္ကား စီးေဖာ္လည္းျဖစ္... ခင္ပြန္းသည္လည္းျဖစ္... အေကာင္းဆုံး မိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္တဲ့ မက္ခ္ကို သူမရဲ႕ လက္နွစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္လိုက္တယ္... ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ သူမအေပၚ ထားရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ... စိတ္ရွည္သည္းခံမႈ... သစၥာရွိမႈေတြအတြက္ သူမရဲ႕ မ်က္၀န္းအိမ္မွာ ေက်းဇူးတင္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္ နွက္ေနတယ္... အဲဒီေနာက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပန္အလွန္ နႈတ္ဆက္ၿပီး အလုပ္ေနရာကို တစ္ေယာက္တစ္လမ္းစီ ထြက္ခြာ သြားၾကတယ္... မ်က္မျမင္ စူဆန္ဟာ တနလၤာ၊ အဂါၤ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသပေတး... ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အလုပ္ကို အခက္အခဲမရွိ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕စြာနဲ႔ သြားလာ ေနခဲ့တယ္... ဒီလို တေယာက္တည္း သြားလာေနရတာကို သက္ေတာင့္ သက္သာ ျဖစ္တယ္လို႔ေတာ့ သူမ ဘယ္ေတာ့မွ မခံစားရဘူး... ဒါေပမယ့္ သြားၿမဲတိုင္း သြားေနခဲ့တယ္...
ေသာၾကာေန႔ နံနက္မွာ စူဆန္ဟာ ထုံးစံအတိုင္း အလုပ္ကို ဘတ္စ္ကား စီးၿပီး သြားခဲ့တယ္... ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းဖို႔ ကားခ ေပးေနစဥ္မွာ ကားဒရိုင္ဘာက "တကယ္ကို အားက်မိတယ္ဗ်ာ.." လို႔ ေျပာလိုက္တယ္... ကားသမားက သူမကို ေျပာေနတာလား... တျခား တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာေနတာလားဆိုတာ စူဆန္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနတယ္... ေနာက္မွ သူမကို ေျပာေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္... 'တနွစ္လုံးလုံး မ်က္မျမင္ ဒုကၡိတဘ၀ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံနိုင္ဖို႔ သတၱိေတြေမြးၿပီး အႀကိတ္အနယ္ ႀကိဳးစားေနရတဲ့ ဒီလို အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးကို ဒီကမၻာေပၚမွာ အားက်တဲ့သူက ရွိေသးလား...?? လို႔ စဥ္း စားလိုက္ၿပီး သိခ်င္စိတ္နဲ႔..."ရွင္က က်မကို ဘာျဖစ္လို႔ အားက်တယ္လို႔ ေျပာရတာလဲ" လို႔ ဒရိုင္ဘာကို ေမးလိုက္တယ္...
ဒီအခ်ိန္မွာ ကားဒရိုင္ဘာက... "ခင္ဗ်ားလိုပဲ ဂရုစိုက္ေပးတဲ့သူေတြ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ သူေတြ ရွိရင္ ေကာင္းမယ္ဗ်ာ..." လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္... ကားဒရိုင္ဘာ ေျပာေနတာကို နားမလည္ ျဖစ္ေနတဲ့ စူဆန္က..."ရွင္ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ" လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္...
ကားဒရိုင္ဘာက... "ခင္ဗ်ားလည္း သိတာပဲဗ်ာ... ၿပီးခဲ့တဲ့ နွစ္ပတ္လုံးလုံး ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေလတပ္ယူနီေဖာင္း ၀တ္စုံအျပည့္နဲ႔ ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ လူႀကီးလူေကာင္း တစ္ေယာက္က ခင္ဗ်ား ကားေပၚက ဆင္းတဲ့အခါတိုင္း ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ဂရုတစိုက္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနတယ္... ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ အခါမွာလည္း ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းေအာင္ ကူညီေပးတယ္... ခင္ဗ်ား ရုံးအေဆာက္အဦထဲကို ၀င္သြားတဲ့ အခါမွာလည္း ဂရုတစိုက္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္... ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားကို အေ၀းကေန လွမ္းၿပီး အာဘြား ေပးတယ္... ၿပီးေတာ့ အေလးျပဳၿပီး ထြက္သြားတာပါပဲ... ခင္ဗ်ားဟာ အေတာ္ေလး ကံေကာင္းတဲ့ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးပါပဲ..." လို႔ ရွင္းျပလိုက္တယ္...
ဘတ္စ္ကားဒရိုင္ဘာ ရွင္းျပလိုက္တဲ့ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ စူဆန္ဟာ အရမ္းေပ်ွာ္သြားၿပီး သူမရဲ႕ ပါးျပင္နွစ္ဘက္ကေန ၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတယ္... ခင္ပြန္းျဖစ္သူရဲ႕ ရုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာကို မျမင္ရေပမဲ့ သူမရဲ႕ မ်က္စိ ေရွ႕ေမွာက္မွာ သူဟာ အၿမဲတမ္း ရွိေနတယ္... အၿမဲတမ္း ျမင္ေတြ႕ ေနရတယ္လို႔ ခံစားရတယ္... သူမဟာ အရမ္း ကံေကာင္းတယ္... ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မက္ခ္ဟာ သူမကို အျမင္အာရုံထက္ ပိုၿပီး စြမ္းအားျပင္းတဲ့ လက္ေဆာင္တစ္ခု ေပးခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္တယ္... သူမအေနနဲ႔ ယုံၾကည္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ ျမင္ဖို႔ မလိုအပ္တဲ့ လက္ေဆာင္ တစ္ခု... အဲဒါကေတာ့... အေမွာင္ထု ရွိတဲ့ေနရာကို အလင္းေရာင္ေတြ ေဆာင္က်ဥ္းေပးလာတဲ့ 'အခ်စ္လက္ေဆာင္' တစ္ခုပါပဲ....။
ကိုမ်ဳိး
©Sharon Wajda
--------------------------------------
လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
0 Comments
You are welcome to share your ideas with us in comments! (မှတ်ချက်များပေးရာတွင် သင်၏အကြံဉာဏ်များကို ကျွနိုပ်တို့နှင့် မျှဝေရန် ကြိုဆိုပါသည်။)
Emoji