တစ္ေန႔မွာ လူငယ္ေလး တစ္ဦးဟာ အဖိုးျဖစ္သူ အနားကို သြားၿပီး... "ဘ၀တန္ဖိုး ဆိုတာ ဘာလဲ... အဖိုး..?" ဆိုၿပီး ေမးလိုက္တယ္...
ဒါနဲ႔ အဖိုးျဖစ္သူလည္း ေက်ာက္တုံး တစ္တုံးကို လူငယ္လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ၿပီး... "ကဲ... ဒီေက်ာက္တုံးရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ ဘယ္ေလာက္ ရွိလဲ ဆိုတာ သြားစုံစမ္းခဲ့ေခ်... ဒါေပမဲ့ ေရာင္းေတာ့ မေရာင္းခဲ့နဲ႔ေနာ္..." ဆိုၿပီး မွာလိုက္တယ္...
လူငယ္လည္း အဖိုးေပးလိုက္တဲ့ ေက်ာက္တုံးကို ယူၿပီး ထြက္သြားလိုက္တယ္...
လမ္းမွာ လိေမၼာ္သီးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေတြ႕ေတာ့ အထဲ၀င္ၿပီး ေက်ာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို ေမးလိုက္တယ္... ေစ်းသည္က..." ဒီေက်ာက္တုံးဆိုရင္ လိေမၼာ္သီး ၁၂ လုံးေတာ့ ရမယ္... ယူမွာလား" ဆိုၿပီး ေစ်းျဖတ္လိုက္တယ္... လူငယ္လည္း အဖိုးျဖစ္သူက မေရာင္းနဲ႔လို႔ မွာထားတဲ့ အတြက္ ေစ်းသည္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္...
ဆက္သြားၿပီးမၾကာခင္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုေတြ႔ၿပီး အထက္ပါအတိုင္း ေစ်းသည္ကို ေက်ာက္တုံုံးရဲ႕တန္ဖိုးကို ေမးလိုက္တယ္... ဒါနဲ႔ ေစ်းသည္လည္း ေျပာင္လက္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးကို ၾကည့္ၿပီး... "ေက်ာက္တုံးေပးရင္ အာလူးတစ္အိတ္ ရမယ္" ဆိုၿပီး လူငယ္ကို ေျပာလိုက္တယ္... လူငယ္လည္း မေရာင္းေသးဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ေျပာဆိုၿပီး ျပန္ထြက္လာ ခဲ့တယ္...
ေရွ႕နားမွာ လက္၀တ္ရတနာ အေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို ေတြ႕ၿပီး ေက်ာက္တန္ဖိုးကို ၀င္ေမးလိုက္ျပန္တယ္... ဆိုင္ရွင္လည္း ေက်ာက္တုံးကို မွန္ဘီလူးနဲ႔ တခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး.. "ေဒၚလာ သန္း ၅၀ ေပးမယ္" ဆိုၿပီး လူငယ္ကို ကမ္းလွမ္း လိုက္တယ္... လူငယ္လည္း ေခါင္းခါၿပီး မေရာင္းနိုင္ေသးဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပေတာင္းပန္ကာ ဆိုင္ထဲကေန ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္...
ဒီိလိုနဲ႔ ေရွ႕ကို ဆက္ၿပီး သြားလိုက္တဲ့ အခါ မွာေတာ့ အဖုိးတန္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာေတြ ေရာင္း၀ယ္တဲ့ ဆိုင္ႀကီး တစ္ဆိုင္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္... လူငယ္လည္း အလားတူပဲ ေက်ာက္ရဲ႕တန္ဖိုးကို ဝင္ေမးလိုက္တယ္... ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ ပတၲျမားႀကီးကို ေတြ႕လိုက္တဲ့ အခါမွာ အ၀တ္အနီစ တစ္ခုကို ျဖန္႔ခင္းလိုက္ၿပီး အေပၚမွာ တင္လိုက္တယ္... ေက်ာက္တုံး ေဘးပတ္လည္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ လိုက္တယ္... ၿပီးေတာ့ ခါးကို ကိုင္းကာ ေက်ာက္တုံးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့့္ရင္း... "ဒီေလာက္ အဖိုး မျဖတ္နိုင္တဲ့ ပတၱျမားႀကီးကို ဘယ္ကေန ရလာတာလဲ"... လို႔ လူငယ္ကို ေမးလိုက္ၿပီး... "ကမၻာႀကီး တခုလုံးကို ေရာင္းၿပီးေတာ့ ၀ယ္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ပတၱျမားႀကီးကို ၀ယ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး"... လို႔ တအ့ံတၾသ ေျပာလိုက္တယ္...
လူငယ္ေလးလည္း နားမလည္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္ကာ ၾကက္ေသေသၿပီး အဖိုးျဖစ္သူထံ ျပန္လာခဲ့ လိုက္တယ္... အဖိုးကို သူႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေတြကို ေျပာျပၿပီး တဲ့ေနာက္... "ကဲ... အခု.. အဖိုးက က်ေနာ႔ကို 'ဘ၀တန္ဖိုး' ဆိုတာ ဘာလဲ ရွင္းျပေပေတာ့" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္...
ဒါနဲ႔ အဖိုးျဖစ္သူက... "ဘ၀တန္ဖိုးက ဘာလဲ ဆိုတာ ငါ့ေျမးသြားခဲ့တဲ့ လိေမၼာ္သီးဆိုင္၊ ဟင္းသီး ဟင္း႐ြက္ဆိုင္၊ လက္၀တ္ရတနာဆိုင္နဲ႔ အဖိုးတန္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာေတြ ေရာင္း၀ယ္တဲ့ ဆိုင္ေတြက အေျဖေပးခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား... ငါ့ေျမးဟာ ဒီလို အဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္... ဒါေပမဲ့ လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေငြေၾကးအေျခအေန... ပညာအရည္အခ်င္း... အသိပညာ အဆင့့္အတန္း... ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ... သူတို႔ က်င္လည္ ျဖတ္သန္းရတဲ့ ဘ၀ေတြေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ငါ့ေျမးရဲ႕ ဘ၀ကို တန္ဖိုး ျဖတ္ၾကလိမ့္မယ္... လူေတြဟာ သူတို႔ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး အျခားသူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို တန္ဖိုး ျဖတ္တတ္္ၾကတယ္... ဒါေပမဲ့ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔... ငါ့ေျမးရဲ႕ ဘ၀တန္ဖိုး အစစ္အမွန္ကို ထိုးထြင္း သိျမင္နိုင္တဲ့ လူေတြကို ငါ့ေျမး က်ိန္းေသေပါက္ ရွာေတြ႕မွာပါ... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလးစားမႈ ရွိပါ... 'ငါ့ေျမးဟာ... ငါ့ေျမးပါပဲ'......။"
"ဘ၀ကို တန္ဖိုးထားတတ္ၾကပါေစ..."
ကိုမ်ဳိ:
ref:wittycracks/google
--------------------------------------
လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
0 Comments
You are welcome to share your ideas with us in comments! (မှတ်ချက်များပေးရာတွင် သင်၏အကြံဉာဏ်များကို ကျွနိုပ်တို့နှင့် မျှဝေရန် ကြိုဆိုပါသည်။)
Emoji