ပူပူေႏြးေႏြး လက္ထပ္ထားတဲ့ ဆင္းရဲသား ဇနီးေမာင္နွံနွစ္ဦး ယာခင္းထဲက အိမ္ေလး တစ္လုံးမွာ ေနထိုင္ၾကတယ္...
တစ္ေန႔မွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူဟာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ငန္း အစီအစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဇနီးသည္ကို...
"ဟန္နီ...! အဆင္ေျပေျပ ေနရဖို႔အတြက္ ကိုယ္ အေ၀းတစ္ေနရာကို ခရီးထြက္ၿပီး အလုပ္တစ္ခု သြားရွာမယ္... အလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး တေန႔က်ရင္ မင္းဆီကို ျပန္လာခဲ့မယ္... အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ဆိုတာ ကိုယ္လည္း မသိဘူး... ေတာင္းဆိုခ်င္တာ တစ္ခုက ကိုယ့္ကို ေစာင့္ေနပါ... ကိုယ္အေ၀းမွာ ရွိေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကို သစၥာရွိပါ... ကိုယ္လည္း မင္းကို သစၥာရွိေနမွာပါ..." လို႔ ေျပာလိုက္တယ္...
ဇနီးသည္က သေဘာတူတဲ့အတြက္ သူလည္း အိမ္ကေန ထြက္ခြာၿပီး အလုပ္ရွာတဲ့ ခရီးစဥ္ကို စတင္ခဲ့တယ္... ေျခလ်င္ခရီးကို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ သြားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္သမား လိုအပ္ေနတဲ့ လယ္သမားႀကီး တစ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕ဆုံခဲ့တယ္... သူ လုပ္တတ္တာေတြကို ေျပာျပလိုက္တဲ့အခါမွာ လယ္သမားႀကီးက သူ႔ကို လက္ခံလိုက္တယ္... ဒါနဲ႔ လူငယ္လည္း အလုပ္မစခင္ သူ႔ရဲ႕ စဥ္းစားထားခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လယ္သမားႀကီးကို...
"ကြၽန္ေတာ့ဆႏၵ ရွိသေလာက္ ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ေပးပါ... အိမ္ျပန္သင့္ၿပီလို႔ စဥ္းစားတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္လည္း အလုပ္ကေန ထြက္ခြင့္ျပဳပါ... ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ လုပ္ခလစာေတြ အားလုံးကိုလည္း စုေဆာင္းထားေပးၿပီး အိမ္ျပန္တဲ့ အခ်ိန္က်မွသာ အားလုံး ထုတ္ေပးပါ..." လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္...
လယ္သမားႀကီးကလည္း သူေဆြးေႏြးစရာ ရွိတာေတြကို ျပန္ၿပီးေဆြးေႏြးၿပီး သူတို႔နွစ္ဦးစလုံး အခ်က္ေတြ အားလုံးကို သေဘာတူလိုက္တယ္...
ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္လည္း အနွစ္ ၂၀ လုံးလုံး အားလပ္ရက္မရွိ နားရက္မရွိ အလုပ္ကို ႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္... နွစ္ေပါင္း ၂၀ ျပည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လူငယ္ဟာ သူူ႔ရဲ႕သူေဌးကို...
"သူေဌး...! ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္... လုပ္အားခ ေငြေတြအားလုံး ထုတ္ေပးပါေတာ့..." လို႔ ေျပာလိုက္တယ္...
"ေကာင္းၿပီေလ..." သူေဌးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္... "မင္းနဲ႔ သေဘာတူထားခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကို လိုက္နာရမွာေပါ့... ဒါေပမယ့္ မင္း မသြားခင္ ငါ့ဘက္က တစ္ခုခု ကမ္းလွမ္းခ်င္တယ္... အဲဒါက မင္းရဲ႕လုပ္အားခ ေငြေတြ အားလုံးကိုယူၿပီး အိမ္ျပန္မလား?... ဒါမွမဟုတ္ ငါေပးတဲ့ အႀကံဉာဏ္ ၃ ခုကို ယူၿပီး အိမ္ျပန္မလား?... ေငြပဲ ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အႀကံဉာဏ္ေတြ မရဘူး... အႀကံဉာဏ္ပဲ ယူမယ္ဆိုရင္လည္း ေငြေတြရမွာ မဟုတ္ဘူး... ကဲ! အခု မင္းရဲ႕အခန္းကို ျပန္ၿပီး စဥ္းစားလိုက္ဦး..."
လူငယ္လည္း ၂ ရက္လုံးလုံး စဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူေဌးထံ ျပန္သြားၿပီး... "ကြၽန္ေတာ္ သူေဌးေပးတဲ့ အႀကံဉာဏ္ ၃ ခုပဲယူၿပီး အိမ္ျပန္ပါ့မယ္" လို႔ အေျဖေပးလိုက္တယ္...
ဒါနဲ႔ လယ္သမားႀကီးက... "မင္း အႀကံဉာဏ္ ၃ ခုပဲ ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လုပ္အားခ ေငြေတြ ရမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္..." လို႔ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ၿပီး ေမးလိုက္တဲ့အခါ လူငယ္ကလည္း... "အႀကံဉာဏ္ ၃ ခုပဲ လိုခ်င္ပါတယ္..." ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္...
ဒီအခါမွာေတာ့ သူေဌးလယ္သမားႀကီးက လူငယ္ကို အႀကံဉာဏ္ ၃ ခု ခ်ေပးလိုက္တယ္...
"ပထမအခ်က္... မင္းရဲ႕ဘ၀ တစ္သက္တာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖတ္လမ္းကို မလိုက္နဲ႔... တိုေတာင္းတဲ့ လမ္းေတြ၊ ကိုယ္မသိတဲ့ လမ္းေတြဟာ အသက္ကို အႏၱရာယ္ ျဖစ္ေစနိုင္တယ္..."
"ဒုတိယအခ်က္... ဘယ္ေတာ့မွ အရမ္းမစပ္စုနဲ႔... မေကာင္းတဲ့လူေတြ လူဆိုးလူမိုက္ေတြကို သိခ်င္စိတ္နဲ႔ သြားၿပီး စပ္စပ္စုစု လုပ္မိရင္ အသက္ ဆုံးရႈံးနိုင္တယ္..."
"တတိယ အခ်က္ကေတာ့... ေဒါသထြက္ေနခ်ိန္ ဒါမွမဟုတ္ နာက်င္ေနခ်ိန္မွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မခ်မိေစနဲ႔... ေနာင္တရလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အရာအားလုံးဟာ အရမ္းေနာက္က် သြားနိုင္လို႔ ျဖစ္တယ္..."
အႀကံဉာဏ္ ၃ ခု ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ သူေဌးက ေပါင္မုန္႔တုံးႀကီးေတြကို ျပၿပီး... "ေရာ! ဒီမွာ ေပါင္မုန္႔ ၃ တုံး ယူသြားေခ်... ဒီ ၂ တုံးက မင္း လမ္းခရီးမွာ စားဖို႔အတြက္... ဒါကေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဇနီးသည္နဲ႔ စားဖို႔အတြက္"... ဆိုၿပီး မွာလိုက္တယ္...
အဲဒီေနာက္ လူငယ္ဟာ နွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာ ခြဲခြာခဲ့တဲ့ သူခ်စ္တဲ့ ဇနီးသည္နဲ႔ ေနအိမ္ကို တဖန္ျပန္ခြင့္ရၿပီျဖစ္လို႔ လယ္သမားႀကီး အိမ္ကေန ေပ်ွာ္ရႊင္စြာ ထြက္ခြာလာခဲ့တယ္...
သူ႔ရဲ႕ အိမ္ျပန္ခရီးစဥ္ ဒုတိယေန႔မွာ လူစိမ္းတစ္ေယာက္က သူ႔ကို စတင္နႈတ္ဆက္ၿပီး... "ဘယ္ေနရာကို သြားမလို႔ပါလဲ ခင္ဗ်ား..." ဆိုၿပီး ေမးလိုက္တယ္...
လူငယ္က အေ၀းကို လက္ညိွးၫႊန္ျပၿပီး..." ဟိုးးး အေ၀းက ေနရာတစ္ခုကိုပါ... ဒီကေန ဆက္ၿပီး သြားမယ္ဆိုရင္ ရက္ေပါင္း၂၀ ေလာက္ေတာ့ ၾကာပါမယ္"... လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္...
ဒီအခ်ိန္မွာ လူစိမ္းက... "အိုးးး! ဒီလမ္းက သြားရင္ အရမ္းေ၀းတယ္... ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ေနရာကို ၅ ရက္အတြင္း ေရာက္နိုင္တဲ့ ျဖတ္လမ္းတစ္ခုကို က်ဳပ္သိတယ္... လုံၿခံဳစိတ္ခ်ရတယ္..." လို႔ ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ လူငယ္လည္း ျဖတ္လမ္းကေန သြားဖို႔ စတင္လိုက္တယ္... ဒါေပမယ့္ လယ္သမားႀကီး ေပးလို္က္တဲ့ အႀကံဉာဏ္ ၃ ခ်က္ထဲက ပထမဆုံးအခ်က္ကို အမွတ္ရၿပီး ဆက္မသြားေတာ့ပဲ ျပန္လွည့္လာ ခဲ့လိုက္တယ္... ရက္အနည္ငယ္ ၾကာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ အဆိုပါျဖတ္လမ္းဟာ ခရီးသြားေတြကို ေခ်ာင္းေျမာင္းတိုက္ခိုက္တဲ့ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္...
ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္လည္း ခရီးဆက္နွင္ခဲ့ၿပီး ရက္ေတြ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္... တစ္ညေန ခရီးသြားေနရင္း လမ္းေဘးမွာ ဧည့္ရိပ္သာ တစ္ခုကို ေတြ႕ၿပီး ညအိပ္တည္းခိုဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္... တည္းခိုခ ေငြရွင္း၊ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး အိပ္ယာထဲ ၀င္အိပ္လိုက္တယ္... ညဘက္မွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အသံနက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့ အသံေၾကာင့္ အိပ္ယာကေန လန္႔နိုးသြားတယ္... ဒါနဲ႔ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ကမန္းကတန္း ထၿပီး တံခါးဘက္ကို ေလ်ွာက္သြားလိုက္တယ္.... တံခါးဖြင့္မလို႔ လုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ လယ္သမားႀကီး ေပးလိုက္တဲ့ ဒုတိယအႀကံဉာဏ္ကို သတိရသြားၿပီး မဖြင့္ေတာ့ပဲ ျပန္လွည့္လာတယ္... အိပ္ယာထဲ တဖန္ျပန္အိပ္လိုက္တယ္...
မနက္မိုးလင္းလို႔ နံက္စာ စားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဧည့္ရိပ္သာ ပိုင္ရွင္က... "ညက အသံနက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္တဲ့အသံကို ခင္ဗ်ား ၾကားမိေသးလား..." ဆိုၿပီး ေမးလိုက္တယ္... ဒီအခါ လူငယ္က သူၾကားမိလိုက္တဲ့ အေၾကာင္း ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့အခါ ဧည့္ရိပ္သာ ပိုင္ရွင္က... "ခင္ဗ်ားး! ဘာေတြျဖစ္လဲဆိုတာ ထြက္မၾကည့္ဘူးလား"... လို႔ ထပ္ေမးလိုက္တယ္... လူငယ္က သူ ထြက္မၾကည့္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ဧည့္ရိပ္သာ ပိုင္ရွင္က... "ဒီတည္းခိုခန္းမွာ လာတည္းၿပီး အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ ျပန္ထြက္သြားနိုင္တာ ခင္ဗ်ားဟာ ပထမဦးဆုံးပဲ.... က်ဳပ္တို႔ တည္းခိုခန္း ေဘးအိမ္က လူတစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္ေလး စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနတယ္... ညဘက္ေတြမွာ အၿမဲတမ္းလိုလုိ အသက္နက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ၿပီး ဧည့္သည္ေတြ အာရုံစိုက္ေအာင္ လုပ္ျပတယ္... ဧည့္သည္ေတြက ထြက္ၾကည့္တဲ့အခါ သူတို႔ကို သတ္ၿပီး အေနာက္ဘက္က ၿခံထဲမွာ ျမဳတ္ထားလိုက္တယ္..." ဆိုၿပီး လူငယ္ကို ရွင္းျပလိုက္တယ္...
ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္လည္း ခရီးရွည္ႀကီးကို ဆက္ၿပီး နွင္လာခဲ့ျပန္တယ္... ေန႔ညေပါင္းမ်ားစြာ ေျခလ်င္ခရီး ေလွ်ာက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ အေတာ္ေလး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတယ္... ဒါေပမယ့္ သူ႔အိမ္ကိုေတာ့ အေ၀းကေန လွမ္းျမင္ေနရၿပီ ျဖစ္တယ္... အခ်ိန္က ညဘက္... သူ႔အိမ္ျပဴတင္းေပါက္ေတြကေန ျဖာထြက္ေနတဲ့ အလင္းေရာင္ အခ်ဳိ႕နဲ႔ ဇနီးသည္ရဲ႕ အရိပ္မည္းမည္းကိုလည္း လွမ္းျမင္ေနရၿပီ... ဒါေပမယ့္ အိမ္မွာ ဇနီးသည္ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္... ဒီလိုနဲ႔ အိမ္အနီးအနားကို ကပ္သြားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဇနီးသည္ဟာ တျခားေယာက်္ား တစ္ေယာက္နဲ႔ ရွိေနတာကို သိလိုက္တယ္.... ဇနီးသည္က အဲဒီေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို ေျဖးညႇင္းစြာ ပြတ္သပ္ေပးေနတယ္.... ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ရဲ႕ဇနီးအေပၚမွာ နာက်ည္း မုန္းတီးမႈေတြ ခါးသီးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္... ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ ၂ ေယာက္စလုံးကို အျပတ္ရွင္းပစ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္... ဒါေပမယ့္ သူဟာ အသက္ကို ျပင္းျပင္း ရႈသြင္းလိုက္တယ္.... ၿပီးေတာ့ လယ္သမားႀကီး ေပးလိုက္တဲ့ တတိယေျမာက္ အႀကံဉာဏ္ကို အမွတ္ရသြားတယ္... စိတ္ကိုျပန္ထိန္းလိုက္တယ္... အဲဒီညက သူ အိမ္အျပင္မွာပဲ အိပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ လိုက္တယ္... အိမ္အနီးအနားက ခ်ဳံပုတ္တစ္ခုထဲမွာ ၀င္အိပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ တခုခု ဆုံးျဖတ္ဖို႔ သံဓိဌာန္ ခ်လိုက္တယ္....
ေနာက္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ သူဟာ အေတာ္ေလး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ေနၿပီး သူ႔ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခု ၀င္လာတယ္... 'ဇနီးသည္နဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူကို ငါ မသတ္ေတာ့ဘူး... ငါလည္း သူေဌးဆီး ျပန္သြားၿပီး ငါ့ကို ျပန္ေခၚဖို႔ သူေဌးကို ေတာင္းဆိုမယ္... ဒါေပမယ့္ ငါမသြားခင္ ငါဟာ ဇနီးသည္အေပၚမွာ အၿမဲတမ္း သစၥာရွိခဲ့တဲ့အေၾကာင္း သူမ သိေအာင္ ေျပာသြားခ်င္ေသးတယ္...'
ဒီလိုနဲ႔ သူဟာ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို သြားၿပီး တံခါး ေခါက္လိုက္တယ္... ဇနီးသည္ တံခါးလာဖြင့္ လိုက္တယ္... ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို ၾကည့္ၿပီး မွတ္မိသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဖက္ၿပီးေတာ့ ငိုတယ္... ဖက္ထားတဲ့ ဇနီးသည္ကို သူက တြန္းထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္... ဒါေပမယ့္ တြန္းထုတ္လို႔ မရခဲ့ဘူး... အဲဒီေနာက္မွာ သူ႔မ်က္လုံးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ဇနီးသည္ကို... "ငါကေတာ့ မင္းအေပၚမွာ သစၥာရွိခဲ့တယ္... ဒါေပမယ့္ မင္းက ငါ့ကို သစၥာေဖာက္တယ္..." လို႔ ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္...
သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ဇနီးသည္ဟာ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားၿပီး... "က်မက ရွင့္ကို ဘယ္လို သစၥာေဖာက္ခဲ့ လို႔လဲ??..." လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ၿပီး... "က်မ ရွင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာ မေဖာက္ခဲ့ဘူး... အနွစ္ ၂၀ လုံးလုံး ရွင့္ကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ေနတာပါ..." လို႔ ရွင္းျပလိုက္တယ္...
"ဒါဆိုရင္ မင္း မေန႔က ဂရုတစို္က္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတဲ့ အမ်ဳိးသားကေရာ??..." လို႔ ဆိုၿပီး ခင္ပြန္းသည္က ေမးလိုက္တဲ့အခါ ဇနီးျဖစ္သူက... "အဲဒီ အမ်ဳိးသားက ရွင့္ရဲ႕သားေလ... ရွင္ အိမ္ကေန ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္္ က်မမွာ ကိုယ္၀န္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္... ဒီေန႔ဆိုရင္ သူဟာ အသက္ ၂၀ ျပည့္ၿပီ..." လို႔ ျပန္ၿပီး ရွင္းျပလိုက္တယ္...
ဒီအခါ ခင္ပြန္းသည္ဟာ သူ႔အမွားကို သိသြားၿပီး သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔ အသနားခံတယ္... သားျဖစ္သူကိုလည္း အနားေခၚၿပီး တင္းတင္း ဖက္ထား လိုက္တယ္... အဲဒီေနာက္ အေ၀းမွာ ရွိေနစဥ္ သူေတြ႕ႀကံဳ ခဲ့ရတာေတြ အားလုံးကို မိသားစုကို ေျပာျပ လိုက္တယ္... တခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူေဌး လယ္သမားႀကီး ေပးလိုက္တဲ့ ေနာက္ဆုံး ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးကို မိသားစုနဲ႔ အတူတူ စားေသာက္ဖို႔ ဇနီးသည္က ေကာ္ဖီျပင္ဆင္ ေပးေနတယ္... အားလုံး အဆင္သင့့္ ျဖစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေပါင္မုန္႔တုံးႀကီးကို စားဖို႔ ခြဲလိုက္တယ္... ဒီအခ်ိန္ ေပါင္မုန္႔ထဲမွာ သူ႔လုပ္အားခ ေငြေတြ အားလုံးကို တအံ့တၾသနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္...
တကယ္တမ္း သူရရွိခဲ့တဲ့ အရာေတြဟာ သူ႔ဘ၀ကို အနွစ္ ၂၀ လုံးလုံး အလုပ္ထဲမွာ ျမဳပ္နွံထားၿပီး သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ႀကိဳစားမႈေတြေၾကာင့္ ရရွိခဲ့တဲ့ လုပ္ခ လစာေငြေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပါ.....။
ကိုမ်ဳိး
Ref:wittycracks/google
--------------------------------------
လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
0 Comments
You are welcome to share your ideas with us in comments! (မှတ်ချက်များပေးရာတွင် သင်၏အကြံဉာဏ်များကို ကျွနိုပ်တို့နှင့် မျှဝေရန် ကြိုဆိုပါသည်။)
Emoji