ၾကင္မိုင္းမင္း၏ သားေတာ္ ႏွစ္က်ိပ္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ရရွိခဲ့ၾကေသာ ဆံေတာ္ျမတ္တို႔ကို အစဥ္အဆက္ ကိုးကြယ္ရန္ စိတ္ဆႏၵရွိသည့္အတုိင္း ေစတီတစ္ဆူတည္၍ ဌာပနာႏိုင္ရန္ ေနရာေကာင္း ေနရာျမတ္တို႔ကို ရွာေဖြၾကေသာအခါ ယခုေရလယ္ဘုရားၾကီးတည္ရာ ေက်ာက္ေဆာင္၌ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္
ထူးဆန္းတင့္တယ္ေသာ ဂူကိုေတြ႔ျမင္ၾကရကုန္၏။ ထိုအခါ ကပၸိႏၷရေသ့ၾကီးႏွင့္တကြ မင္းသားႏွစ္က်ိပ္တို႔သည္ အထူးထူးေသာ ပြဲလမ္းသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပလ်က္ အေမႊးအေၾကိဳင္နံ႕သာ ဆီမီးတို႔ျဖင္႔ တစ္လပတ္လံုး ပူေဇာ္ လွဴဒါန္းၾကျပီးမွ မိမိတို႔ရရွိကိုးကြယ္ၾကေသာ ဆံေတာ္ (၁၁)ဆူတို႔ကို ဌာပနာရန္ ေရႊၾကဳတ္ (၁၁)လံုးႏွင္႔ ေအာက္ခံကလာပ္ (၁၁)ခ်ပ္တို႔ကို ထပ္မံ ျပဳလုပ္ၾက၏။ ကလာပ္၏ ပမာဏမွာ အျမင္႔ (၁၆)လက္သစ္၊ အက်ယ္ (၁၆)လက္သစ္၊ ေရႊၾကဳတ္၏ ပမာဏမွာ အျမင့္ (၂၁)လက္သစ္၊ အက်ယ္ (၁၄)လက္သစ္ ျဖစ္ျပီးအဖိုးမျဖစ္ႏိုင္ေသာ ေရႊ၊ စိန္၊ ပတၱျမား၊ ျမ၊ နီလာ၊ ေက်ာက္စိမ္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရတနာတို႔ျဖင့္ အဆန္းတၾကယ္ ျပဳလုပ္စီရင္ထားၾကကုန္၏။
ထိုသို႔မ်ားျပားလွစြာေသာ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ႏွင့္တကြ အဖိုးတစ္သိန္းထိုက္ေသာ ေကာတုမၺရာဇ္တိုင္းျဖစ္အ၀တ္ပုဆိုးမ်ားေပၚတြင္ အဖိုးတစ္သိန္းထိုက္ေသာ စႏၵကူးမွုန္႕တို႔ကို ျဖန္႔ခင္းလ်က္ ပထမေရႊၾကဳတ္ငယ္မ်ားကို ေနာက္ထပ္ျပဳလုပ္ေသာ ေရႊၾကဳတ္ၾကီးမ်ားအတြင္း ထည့္ျပီးလွ်င္ ၀ူထဲ၌ ဌာပနာၾကေလ၏။ ထိုမွတစ္ပါး (၄)လက္မခန္႔ရွိေသာ စိန္ႏွင္႔ ပတၱျမားကို ျမတ္စြာဘုရားသ႑ာန္ေတာ္ႏွစ္ဆူထုလုပ္၍လည္းေကာင္း၊ ရေသ့ၾကီးႏွင့္တကြ မင္းသားႏွစ္က်ိပ္တို႔သည္ စိန္ပန္း၊ ေငြပန္းမ်ားႏွင့္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ဟန္
ပံုသ႑ာန္မ်ားကို ေရႊသားျဖင့္ သြန္းလုပ္၍လည္းေကာင္း ဌာပနာၾကျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဂူ၏ အေပၚ၌ ဖိနပ္ေတာ္ (၁၅)ေတာင္၊ အျမင့္ (၁၈)ေတာင္ရွိေသာ ေစတီေတာ္တစ္ဆူကို တည္ထားကိုးကြယ္ၾကျပီး၊ ဆံေတာ္ (၁၁)ဆူတို႔ကို ဌာပနာထားသည္ကို အစြဲျပဳ၍ "ဧကာဒသေစတီေတာ္" ဟု ဘြဲ႕ေတာ္တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္ၾကကုန္၏။ က်န္ဆယ္ဆူေသာ ဆံေတာ္မ်ား ဌာပနာ၍ ေစတီေတာ္တည္ရာ အရပ္ကို ရွာေဖြၾကျပန္ရာ ယခုေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕အထက္ ျမစ္မၾကီး ႏွစ္ေထြခြဲအကြာေတာင္တန္းၾကီးေပၚတြင္ ေကာင္းစြာ ရွင္းလင္း ခင္းက်င္း လွဴဒါန္းသဘင္တို႔ျဖင္႔ ယခင္ဆံေတာ္ျမတ္ (၁၀)ဆူကို ဌာပနာ၍ ယခင္ေစတီႏွင့္ လံုးပတ္အက်ယ္အ၀န္း အျမင့္ ပမာဏတူမွ်စြာ တည္၍ ဒႆမ ေစတီေတာ္ဟု မွည့္ေခၚေ၀ၚၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ကာလေရြ႕ေလ်ာ၍ "ဓမၼႆ ေစတီေတာ္" ဟု ေခၚေ၀ၚၾကသည္။
ထိုေစတီကို တည္ထားရာတြင္ ျပဳဖြယ္ကိစၥဟုသမွ်တို႔သည္ သကၠရာဇ္ ၁၁၇-ခုႏွစ္အတြင္း ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေတာ္မူေလသတည္း။
သီဟုိကၽြန္းမွ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ေရထဲေမ်ာပါေရာက္ရွိေတာ္မူျခင္း
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျပီးေနာက္ သကၠရာဇ္ ၂၃၇-ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သီဟိုဠ္ကၽြန္းကို အုပ္စိုးမင္းလုပ္ေတာ္မူေသာ ေဒ၀ါနံ ပိယတိႆ မင္းၾကီး (သီရိဓမၼာေသာကမင္း)သည္ သမာဓိဉာဏ္အၾကံျဖင္႔ အၾကံေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၍ သားေတ္ာရင္ႏွစ္ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟိႏၵေထရ္အား ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ "ဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္ျမတ္မွစ၍ သရီရဓါတ္ေတာ္တို႔ တည္ေနကိန္းေအာင္းေတာ္မူေသာ အရပ္ေဒသမ်ား၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ သ႑ာန္ေတာ္ကို တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် မျမင္မဖူးၾကရေသာေၾကာင့္ မည္ကဲ့သို႔ သဒၶါတရားပြား၍ ၾကည္ညိဳၾကရမည္ကို မသိႏိုင္ဘဲ ရွိၾကပါလိမ့္မည္။ ဤသို႔ ဘုရားရွင္၏ သ႑ာန္ေတ္ာကို မဖူးမျမင္ရသျဖင္႔ လူသတၱ၀ါမ်ားနစ္နာရမည့္အေရးကို ေထာက္ရွု႕ျပီး ျမတ္စြာဘုရား၏ သ႑ာန္ေတာ္ ထုလုပ္ျပီးလွ်င္ အရွင္ဘုရားတို႔၏ တန္ခိုးေတာ္ျဖင္႔ ထိုထိုေသာ အရပ္ေဒသသို႔ ၾကြေရာက္ေသာ္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကို ဖူးျမင္ရသကဲ့သို႔ သဒၶါတရား ျပန္႔ပြားပါလိမ့္မည္။
သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ရန္ ဒကာေတာ္ တာ၀န္ခံမည္ျဖစ္၍ အရွင္ျမတ္မ်ားက သာသနာေတာ္တည္ရာ ျမန္မာျပည္သို႔ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ၾကြေရာက္ေတာ္မူေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါမည့္အေၾကာင္း" ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေပးေလရာ၊ မင္းၾကီးသည္ ဂြမ္းဆီထိသည့္ပမာ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးျခင္းျဖစ္၍ နန္းေတာ္သို႔ ျပန္သြားေလ၏။
ထိုခဏ၌ တာ၀တႎသာျပည္ရွင္ သိၾကားမင္းသည္ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာ၏ တင္းမာမူေလာင္မူေၾကာင့္ လူ႔ျပည္သို႔ ရူၾကည့္ေလလွ်င္ ေဒ၀ါနံ ပိယတိႆ မင္းၾကီးသည္ ဘုရားသခင္၏ ကိုယ္စား ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအလုိရွိသည့္ အေၾကာင္းကို သိျမင္ေတာ္မူ၍ ဉာဏ္ေတာ္တစ္ေတာင္ႏွင္႔ လက္ ဆယ့္ႏွစ္သစ္ခန္႔ရွိ ရုပ္ပြားေတာ္ ေလးဆူကို ဌာပနာျပီးမွ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို ေဒ၀ါနံပိယတိႆမင္းၾကီး၏ ရာဇပလႅင္ေပၚတြင္ တင္ထားေလ၏။
ထိုညလြန္ေျမာက္၍ မိုးေသာက္ေသာအခါ မင္းၾကီးသည္ ရုပ္ပြားေတာ္ေလးဆူကို ဖူးျမင္ရေလလွ်င္ ပီတိေသာမနႆအရွိန္ျဖင္႔ ၀မ္းေျမာက္လွေသာေၾကာင့္ ရဟႏၲာကိုယ္ေတာ္ျမတ္မ်ားကို ေလွ်ာက္ထားပင့္ဖိတ္၍ အလွဴၾကီး ေပးျပီးလွ်င္ တစ္ပကၡ (တစ္ဆယ့္ငါးရက္) ပတ္လံုး အထူးထူးေသာ ပူေဇာ္ျခင္းတို႔ျဖင္႔ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို ပူေဇာ္ၾကေလ၏။ ဥပတိႆ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္သည္ ရုပ္ပြားေတာ္ေလးဆူအနက္ ႏွစ္ဆူကို သကၤန္းတံုး ႏွစ္တံုးေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဆူကို ကၽြန္းတံုးေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ က်န္တစ္ဆူကို ေက်ာက္လွည္းဘီးေပၚတြင္လည္းေကာင္း တင္ျပီးလွ်င္ ဇမၺဴေကာလ သေဘၤာဆိပ္မွ "သိရိရဓာတ္ ဆံေတာ္ျမတ္တို႔ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ေတာ္မူလိုေသာ အရပ္တို႔၌ တည္ပါေစသတည္း"ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳျပီး ပင္လယ္ျပင္သို႔ ေမွ်ာလိုက္ေလ၏။
ကၽြန္းတံုးႏွင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူမွာ (ပုသိမ္) ႏွင္႔ (ရခုိင္ျပည္နယ္)သို႔ ေရာက္ရွိသည္ဟု ဒိြဟမ်ားရွိေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ရခိုင္ျပည္နယ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေၾကာင္း ကိုးကားက်မ္းမ်ား မေတြ႕ရွိပါ။ ပုသိမ္ဘက္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းသာ ေတြ႕ရွိပါသည္။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ကၽြန္းတံုးႏွင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူသည္ ပုသိမ္ျမိဳ႕၏ေတာင္ဘက္ မိုင္(၆၀)ခန္႔အကြာ ငပုေတာျမိဳ႕နယ္အစြန္း ပင္လယ္ကမ္းေျခ တံငါရြာကေလးျဖစ္ေသာ ဘုန္းေတာ္ျပည့္ရြာ၏ တစ္ဘက္ကမ္း ယခုအခါ ေရျမဳပ္ေနျပီးျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ကလပ္ၾကီး အနီးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ျပီး ထိုမွတစ္ဆင့္ ပုသိမ္ျမိဳ႕
ေရႊမုေ႒ာေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္ အာရုံခံတြင္ "သီဟိုဠ္ရွင္ ဘုန္းေတာ္ျပည့္" (ရုပ္ပြားေတာ္ဟူ၍လည္းေကာင္း)။
ေက်ာက္လွည္းဘီးႏွင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူမွာ က်ိဳက္ထိုျမိဳ႕သို႔ ဆိုေရာက္ခဲ့ျပီး "မွဲ႕ရွင္ေတာ္ က်ိဳက္ေပါေလာ ရုပ္ပြားေတာ္"ဟူ၍လည္းေကာင္း။
သကၤန္းတံုးျဖင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူမွာ ထား၀ယ္ျမိဳ႕သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ျပီး "ရွင္မ႒ီး" ရုပ္ပြားေတာ္ဟူ၍လည္းေကာင္း။
အျခား သကၤန္းတံုးတစ္တံုးျဖင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္မွာ ယခုက်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင္႔ မနီးမေ၀း အလံ(၅၀)တြင္ လည္းေကာင္း ရပ္တန္႔တည္ေနေတာ္မူ၏။
က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင္႔ မနီးမေ၀းတြင္ ရပ္တန္႔ေနေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ကို ထိုျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ား ဖူးျမင္ေတြ႕ၾကေသာအခါ ေလွႏွင့္ကူးျပီး သကၤန္းတံုးကို ၾကိဳးတပ္လ်က္ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ကုန္းေတ္ာေပၚသို႔ ၀ိုင္းဝန္းဆြဲတင္ၾကပါေသာ္လည္း မလွုပ္မရွား မၾကြမပါေတာ္မူဘဲ တည္ျမဲတိုင္း ေနရာ၌သာ တည္ေနေတာ္မူရာ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕တြင္ အက်င္႔သီလ သမာဓိႏွင္႔ ျပည့္စံုေသာ မုဆိုးမတစ္ဦးသည္ ခ်ည္ခင္မွ ခ်ည္ပင္ႏွင္႔ ပကၤန္းတံုးကို ရစ္ပတ္ျပီး
"ဘုရားတပည့္ေတာ္မသည္ မွတ္မိေသာအရြယ္ ငယ္စဥ္ကပင္ ယေန႔ထက္တိုင္ ငါးပါးသီလ၌ က်ဴးလြန္ပ်က္ကြက္ျခင္း မရွိပါ၊ ထိုသစၥာမွန္က ဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ ၾကြလာေတာ္မူပါေစသတည္း"ဟု
အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ခ်ည္ပင္ကို ကိုင္လိုက္သည္ႏွင္႔ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသည္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေနရာအနီး ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚသို႔ သာသနာေတာ္သကၠရာဇ္ ၂၃၇-ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လျပည့္ေန၌ ၾကြေရာက္စံျမန္းေတာ္မူေလသည္။ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ ျမတ္ကို ၾကင္မိုင္းမင္း၏ သားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မြန္မင္းသားမ်ား တည္ထားေသာ ဧကဒသေစတီေတာ္၏
အေရွ႕မုခ္ထဲတြင္ ပင့္၍ထားေလလွ်င္ ေတာင္အရပ္ ပင္လယ္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာေတာ္လွည္႔၍ စံေနေတ္ာမူ၏။ တစ္ဖန္ အေရွ႕ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာေတာ္ လွည့္၍ထားျပန္ေသာ္ ေတာင္ဘက္သို႔ပင္ မ်က္ႏွာေတာ္မူလ်က္ ရွိျပန္၏။ ထိုေနာက္ ေတာင္ဘက္မုခ္ထဲ၌ ပင့္ေဆာင္၍ ထားမွသာ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးျမင္ၾကရေလကုန္၏။
ေနာက္ post တစ္ခုတြင္ ဂႏၶကုဋိတိုက္ေဟာင္း မီးခ,ခံရျခင္း ကို တင္ေပးသြားပါမည္။
Ref:"က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ဘုရားၾကီးသမိုင္း" စာအုပ္မွ
ေက်ာင္းဆရာမ မသန္႕ဇင္ဦး(က်ိဳကၡမီျမိဳ႕သူ)အကူအညီျဖင္႔ စာျပန္ရိုက္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္းဆရာမ မသန္႕ဇင္ဦး(က်ိဳကၡမီျမိဳ႕သူ)အကူအညီျဖင္႔ စာျပန္ရိုက္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
){kind=link}
0 Comments
You are welcome to share your ideas with us in comments! (မှတ်ချက်များပေးရာတွင် သင်၏အကြံဉာဏ်များကို ကျွနိုပ်တို့နှင့် မျှဝေရန် ကြိုဆိုပါသည်။)
Emoji