ဂႏၶကုဋိတိုက္ေဟာင္း မီးခ,ခံရျခင္း
သကၠရာဇ္ ၂၃၇ ခုႏွစ္၌ ပင္လယ္မွ ေမ်ာပါလာသည့္ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္သည္ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚရွိ ဧကဒသ
ေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္မုခ္၀၌ စံပယ္ေတာ္မူခဲ့ရာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေလေသာ္ ဧကဒသေစတီေတာ္ ပ်က္စီးယိုယြင္းသြားသျဖင္႔ ဌာပနာတိုက္ ေက်ာက္တံုးၾကီးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ထိုေနာက္တြင္ သစ္သားဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ၾကီး ေဆာက္လုပ္ကာ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ထိုေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးအတြင္း ကိုးကြယ္ထားၾကသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၂၈၈ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္ လဆုတ္ (၁၁)ရက္ေန႔ည ၁၁နာရီတြင္ ဘုရားမီး ပူေဇာ္ရာမွ မီးခ,ျခင္း ခံရသျဖင္႔ ေက်ာင္းေဆာင္ျပာႆ ဒ္ၾကီးမ်ား ပ်က္စီးသြားေလသည္။
ထိုေနာက္ ၀ံႆ ႏုေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးခ်စ္လွုိင္ ၾကီးမႉး၍ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ရွိ ေစတနာရွင္ လုပ္သားျပည္သူမ်ား ပူးေပါင္းကာ အုတ္ဂႏၶကုဋီတိုက္၊ ေက်ာင္းျပာႆ ဒ္ၾကီးမ်ားကို အသစ္တစ္ဖန္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကသည္။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးႏွင့္ ရုပ္ပြားေတာ္
၁၂၈၈ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ ည ၁၁နာရီတြင္ ဘုရားေက်ာင္းေတ္ာၾကီးကို ဆီမီးထြန္းညွိရာမွ မီးခ,ျခင္း ခံခဲ့ရျပီးေနာက္ ၀ံႆ ႏုေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးခ်စ္လွိုင္ႏွင့္ ေဂါပကအဖြဲ႕ ဥကၠ႒ ဦးၾကာလွိုင္တို႔ ဦးစီးျပီး အသစ္ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးျဖစ္သည္။ မူလ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ၌ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္တို႔ကို ဌာပနာ၍ ေက်ာက္အုတ္မ်ားျဖင္႔ အသစ္ျပန္လည္တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေျမျပင္မွ ေပ(၂၀)ေက်ာ္ ျမင့္ေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ မူလရုပ္ပြားေတာ္ ကိုယ္စားေတာ္တစ္ဆူကို နဂါးပါးပ်ဥ္းမိုး၍ တည္ထားျပီး နံေဘးပတ္လည္တြင္ ရုပ္ပြားေတာ္ ၾကီးငယ္ အဆူ(၂၀)၀န္းရံထုလုပ္ထားသည္။ တုိင္ၾကီးေလးတိုင္ အလယ္ရွိ ပလႅင္ၾကီးထိပ္၌ ကိုယ္စားေတာ္ ရုပ္ပြားေတာ္ အဆူ(၂၀) ၀န္းရံထားသည္။ တိုင္ၾကီးေလးတိုင္ အရင္း၌ ေလးဆူ(သစၥာေလးပါး)၊ အလယ္ပလႅင္ၾကီးေအာက္ေျခ ပတ္လည္တြင္ ရုပ္ပြားေတာ္ရွစ္ဆူကို မဂ္ဂင္ရွစ္ပါး၊ (နဂါးပါးပ်ဥ္းေအာက္ရွိ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူအပါအ၀င္) ၉-ဆူကို ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးေပါင္း(၂၁)ဆူ ရွိေလသည္။
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္ အတြင္းရွိ နံရံေဘးတြင္ ဉာဏ္ေတာ္(၇)ေပရွိ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးတစ္ဆူ ရွိေလသည္။ ယင္းကို လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၅၀)ေက်ာ္မွ ဘုရားဒကာၾကီး ဦးေရႊေသာင္က ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းထားေၾကာင္း သိရသည္။ဂႏၶဋီတိုက္ေတာ္ၾကီးမွာ အုတ္၊ အဂၤေတမ်ားျဖင္႔ အခုိင္အခံ့ တည္ေဆာက္ထားျပီး အတြင္းနံရံအျပည့္ မွန္စီေရႊခ်ထားလ်က္ရွိျပီး အတြင္းတိုင္ၾကီး (၇)လံုးကိုလည္း ေရႊပိန္းအျပည့္
ခ်ထားပါသည္။
တိုင္(၇)လံုး၏ ဒကာမ်ားမွာ ပလႅင္ေတာ္၏ ပတ္လည္ရွိ အေရွ႕ေတာင္ဘက္တိုင္၏ ဒါယကာမွာ တံခြန္တိုင္ သူၾကီးအသင္းစု ျဖစ္သည္။
အေနာက္ေတာင္တိုင္၏ ဒါယကာမွာ ဦးေမာင္ေမာင္-ေဒၚေဒြးျဖဴတို႔ျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္၏ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ေန ဦးၾကာရိုး-ေဒၚသဲေမတို႔ ျဖစ္သည္။
ပလႅင္ေတာ္၏ အျပင္ဘက္ရွိ အေရွ႕ဘက္တိုင္ၾကီး၏ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ေန ဦးေငြခိုင္-ေဒၚသန္းႏွစ္ မိသားစုျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္တိုင္ၾကီး၏ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီ
ဒီစၾတိတ္၊ ေညာင္၀ိုင္းရြာေန ေဒၚၾကင္ဥႏွင့္ သားသမီးမ်ားျဖစ္သည္။ ေျမာက္တိုင္ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီ ဒီစၾတိတ္ ေညာင္၀ိုင္းရြာေန ဦးေမာင္ကေလး-ေဒၚပိုးဥ သားသမီးမ်ား ျဖစ္သည္။
ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးႏွင့္ဆက္၍ အေနာက္ဘက္တြင္ ဘုရားဖူး ဥပုသ္သည္မ်ား ညဥ္အိပ္ညဥ႔္ေန ဘုရား၀တ္ျပဳႏိုင္ရန္ အေဆာင္သစ္ကို ၁၉၆၀ ခုႏွစ္၌ ေဆာက္လုပ္ျပီး ေျမာက္ဘက္တြင္ ဆက္၍ မီးဖိုေဆာင္ႏွင့္ မီးစက္ေဆာင္တို႔ ရွိသည္။ ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီး၏ အမိုးမွာ သြပ္ျဖစ္ျပီး ဘံုေတာ္အဆင့္ဆင့္ျဖင့္ အဆန္းတၾကယ္ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး အခ်င္း(၇)ေပ၊ အျမင့္(၂၆)ေပခြဲရွိေသာ ထီးေတာ္ၾကီးကို တင္လွဴဆက္ကပ္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းထီးေတာ္ရွိ မူလငွက္ျမတ္နားေတာ္ကို မသမာသူတို႔က ခိုးယူသြားသျဖင္႔ စိန္ဖူးေတာ္ႏွင္႔ ငွက္ျမတ္နားေတာ္တို႔ကို ၁၉၇၂ ခုႏွစ္၌ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္ျပဳလုပ္ျပီး စိန္(၆)လံုး၊ ျမ(၁)လံုး ပတၱျမား (၂၁၇)လံုး၊ နီလာ(၂၀၆)လံုး၊ ေက်ာက္မ်ိဳးစံု(၆၅၇၅)လံုးကို စိန္ဖူးေတာ္တြင္ ထည့္သြင္းဌာပနာထားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ ထီးေတာ္ၾကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာဇာ၁၃၅၄ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလဆန္း(၈)ရက္၊ ခရစ္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ(၁၀)ရက္ စေနေန႕ မြန္းလြဲ ၂နာရီ ၂၆မိနစ္ ၂၆စကၠန္႔တြင္ အထက္ေတာ္မွေအာက္သို႔ ပင္ေဆာင္္၍ ေရလယ္ဆံေတာ္ရွင္ ဂႏၶကုဋီတိုက္အနီး သီးျခားအေဆာင္ ေဆာက္လုပ္၍ အပူေဇာ္ခံထားပါသည္။
*စစ္ကဲေတာ္မင္း ေမာင္ေနာ္ ေရးသားစီရင္ေသာ "မြန္ရာဇ၀င္ႏွင္႔ ေစတီေတာ္ သမိုင္းေပါင္းခ်ဳပ္" စာအုပ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠရာဇ္ ၁၁၁ ခုႏွစ္၌ သု၀ဏၰဘုမၼိသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ က်ိဳကၡမီေတာင္၌ ေနေသာ ရေသ့သည္ သု၀ဏၰဘုမၼိသို႔ေရာက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားအား လာေရာက္ဖူးေျမာ္ရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ က်ိဳကၡမီေတာင္ ရေသ့အား ဆံေတာ္တစ္ဆူကို ေပးသနားေတာ္မူသည္။ ရေသ့သည္ က်ိဳကၡမီေတာင္သို႔ ဆံေတာ္ ယူေဆာင္လာျပီး ယင္းက်ိဳကၡမီေတာင္၌ပင္ (ယခု က်ိဳကၡမီ အေရွ႕ဘက္ရွိ ေတာင္၀ိုင္းေတာင္(၀ါ) ဆင္ေတာင္တစ္ေနရာတြင္ ျဖစ္ဟန္ရွိသည္) တပည့္ ဒါယကာမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ေစတီေတာ္တစ္ဆူ၌ ဌာပနာျပီး တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္း ျပဆိုသည္။ ဘုရားေစတီ၏ ဘြဲ႕ေတာ္မွာ မြန္ဘာသာျဖင္႔ (က်ာဟမီ) ေခၚျပီး ျမန္မာလို ေမွ်ာ္ၾကည့္ဘုရားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။*
*၁။ ေမွ်ာ္ၾကည့္ဘုရားဟု ေခၚဆိုရျခင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သု၀ဏၰဘုမၼိသုိ႔ မၾကြေရာက္မီ က်ိဳကၡမီေတာင္သို႔ ဦးစြာေရာက္ရွိခဲ့ျပီး က်ိဳကၡမီေတာင္ေန အစိရဂဟ ရေသ့အား ဆံေတာ္တစ္ဆူေပးသနားမည့္အေၾကာင္း ဗ်ာဒိတ္ေပးသြားရာ ရေသ့လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္ကို ရႏိုးရႏိုးျဖင္႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္ရွိေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သု၀ဏၰဘုမၼိသုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူကာလ က်ိဳကၡမီရေသ့သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ ကန္ေတာ့ေသာအခါမွ ဆံေတာ္ကို ေပးသနားျခင္း ခံရသည္ဟု မြန္သမိုင္းေဟာင္းမ်ားက ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ယင္းေစတီကို ေမွ်ာ္လင့္ဘုရားဟု ေခၚဆိုၾကဟန္ ရွိေလသည္။
# ထား၀ယ္ျမိဳ႕တြင္ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ေတာ္မူေနေသာ ၄င္း၏ေနာင္ေတာ္ ရုပ္ပြားေတာ္ကို ေမွ်ာ္လ်က္ စံေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။
# ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ(၂) စာမ်က္ႏွာ (၇၂)တြင္ မီးခ,ျခင္းခံရသည့္ႏွစ္မွာ ၁၂၈၇ ခုႏွစ္ ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
အေနာက္ post တစ္ခုတြင္ ထီးေတာ္သစ္တင္ ဆက္ကပ္လွဴပြဲ ကို ေရးေပးသြားပါ့မည္။
Ref:"က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ဘုရားၾကီးသမိုင္း" စာအုပ္မွ
ေက်ာင္းဆရာမ မသန္႕ဇင္ဦး(က်ိဳကၡမီျမိဳ႕သူ)အကူအညီျဖင္႔ စာျပန္ရိုက္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာင္းဆရာမ မသန္႕ဇင္ဦး(က်ိဳကၡမီျမိဳ႕သူ)အကူအညီျဖင္႔ စာျပန္ရိုက္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
){kind=link}
0 Comments
You are welcome to share your ideas with us in comments! (မှတ်ချက်များပေးရာတွင် သင်၏အကြံဉာဏ်များကို ကျွနိုပ်တို့နှင့် မျှဝေရန် ကြိုဆိုပါသည်။)
Emoji